پالس از کاراکاس به واشنگتن

دنیای‌اقتصاد : رئیس‌جمهور ونزوئلا از پیشنهاد ایجاد یک اتحاد سیاسی با حضور چین و روسیه خبر داده است. یک بلوک بین‌المللی با حضور کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب که با روسیه و چین رابطه تنگاتنگ دارند و می‌تواند دلالت‌های قابل‌توجهی در حیاط خلوت آمریکا به دنبال داشته باشد. این پیشنهاد در شرایطی مطرح شده که هیچ اسمی از ایران که دارای روابط سیاسی و اقتصادی قابل‌توجه با کاراکاس است، برده نشده است. کارشناسان بهره‌مندی از قدرت اقتصادی و سیاسی چین و روسیه و تمایل برای حضور در حوزه‌های نفوذ ایالات متحده در سطح جهانی را اصلی‌ترین دلیل شکل‌گیری این ایده از سوی نیکلاس مادورو رئیس‌جمهور ونزوئلا می‌دانند.

در همین خصوص مادورو گفته است که با همتایان برزیلی، کلمبیایی و آرژانتینی خود برای تشکیل یک بلوک بین‌المللی منطقه‌‌‌ای با نقش‌‌‌آفرینی چین و روسیه صحبت کرده است. به گفته رئیس‌جمهور ونزوئلا، زمان آن فرارسیده تا «برای پیشبرد طرح ایجاد یک بلوک قدرتمند متشکل از قوای سیاسی و اقتصادی، تلاش‌‌‌ها و اقدامات در آمریکای لاتین و کارائیب متحد و همسو شود؛ بلوکی که با جهان تعامل دارد.»

نیکلاس مادورو در ادامه گفت که این بلوک «قطب‌‌‌های جدید قدرت» را تشکیل داده و با روسیه و چین به عنوان رهبران آنچه مادورو «برادران بزرگ‌تر» ونزوئلا توصیف کرد، اتحاد و ائتلاف تشکیل خواهد داد. مادورو اضافه کرد: چنین ائتلافی، همان چیزی است که برادر بزرگ‌تر ما یعنی شی جین‌‌‌پینگ (رئیس‌جمهور چین)، آن را جامعه سرنوشت مشترک خوانده و درباره آن صحبت کرده یا همان جهان چندقطبی و چندمحوری است که برادر بزرگ ما یعنی ولادیمیر پوتین درباره آن حرف زده است.

وی تاکید کرد: برای آنکه این جهان ظهور کند، ایجاد یک بلوک متحد و پیشرفته در آمریکای لاتین و کارائیب الزامی است. پوتین همواره «جهان تک‌‌‌قطبی» تحت سلطه آمریکا را مورد انتقاد قرار داده و در ماه سپتامبر ۲۰۲۲ نیز مدعی شد که تلاش‌‌‌ها برای دستیابی به این ساختار «شکلی کاملا کریه به خود گرفته است». در این بین، پکن نیز اعلام کرده که چین و روسیه «در کنار هم در حال توسعه جهان چندقطبی بوده و هژمونی تک‌‌‌قطبی را به رسمیت نمی‌‌‌شناسند».

آمریکا در سال ۲۰۱۸ و در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، انتخابات ونزوئلا را باطل عنوان کرد و آن را «غیرقانونی» خواند؛ انتخاباتی که در نهایت به انتخاب مجدد مادورو انجامید. واشنگتن با هدف عزل او، سیاست «فشار حداکثری» را علیه کاراکاس اعمال کرد که شامل تحریم نفتی نیز می‌‌‌شد.

آمریکا همچنین از خوآن گایدو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا اعلام حمایت کرد و در سال ۲۰۱۹ نیز او را به عنوان «رئیس‌جمهور موقت» به رسمیت شناخت. در پی این اقدام، دولت مادورو روابط دیپلماتیک خود را با واشنگتن قطع کرد. رئیس‌جمهور ونزوئلا به مجمع ملی ونزوئلا پیشنهاد داد که محوری سیاسی با حضور روسیه و چین در آمریکای لاتین تشکیل شود.

فراز و فرود یک رابطه

تاکید نیکولاس مادورو بر حضور روسیه و چین در آمریکای لاتین، شکل‌گیری یک دوره جدید در سطح جهانی و ظهور ائتلاف سیاسی بر مبنای یک خط جدید برای قدرت از جمله مولفه‌هایی است که همواره مورد تاکید و تایید جمهوری اسلامی ایران برای همکاری در یک عصر چندقطبی بوده است که در آن خبری از سلطه و یکجانبه‌گرایی ایالات متحده نیست.

این نگاه که از سال‌ها پیش مورد تاکید بخش قابل‌توجهی از سیاسیون ایران به‌ویژه اصولگرایان بوده و تهران و کاراکاس را از اوایل دهه ۸۰ شمسی به یکدیگر نزدیک کرده و ایران و ونزوئلا را به شریک سیاسی و اقتصادی تبدیل کرده است، باعث نشده تا اسمی از ایران در شکل‌گیری این اتحاد سیاسی برده شود. در واقع مادورو که خواهان تشکیل یک ائتلاف جدید بین‌المللی است، نامی از ایران نیاورده است.

روابط ایران و ونزوئلا پیشینه تاریخی بیش از یکصد ساله دارد؛ اما در دهه ۱۹۶۰ با همکاری در زمینه نفت توسعه یافت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹، ونزوئلا از اولین کشورهایی بود که دولت جدید ایران را به رسمیت شناخت؛ تا دو دهه بعد، همکاری‌های دو کشور عمدتا در زمینه صنعت نفت بود.

روابط ایران و ونزوئلا در دو دهه گذشته به میزان قابل‌توجهی توسعه‌ یافته است. هوگو چاوز رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا روابط تهران-کاراکاس را بالاخص در زمینه‌‌‌های تولید انرژی و همکاری‌‌‌های اقتصادی و صنعتی توسعه داده بود. اولین سفر او در سال ۲۰۰۱ بود که اظهار کرد به ایران آمده است تا مسیر صلح، عدالت، ثبات و پیشرفت را برای قرن ۲۱ آماده کند. سید‌محمد خاتمی رئیس‌جمهور اسبق ایران نیز سه بار به ونزوئلا سفر کرد.

اما توسعه روابط در زمان ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد اتفاق افتاد که رویکرد مشابهی با چاوز در سطح جهانی و علیه نظم آمریکایی داشت. چاوز و احمدی‌‌‌نژاد، هر دو خود را مخالف امپریالیسم آمریکا نشان می‌‌‌دادند. تاسیس کارخانه تراکتور‌سازی در کاراکاس و ایجاد پرواز مستقیم تهران-کاراکاس از طریق دمشق از جمله دستاوردهای این دوره بود.

با این حال در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی و متاثر از امضای برجام و توسعه روابط با اروپا، روابط ایران و ونزوئلا تا حدی فروکش کرد. با این حال روحانی اوایل مهر ۱۳۹۵ در قالب یک تور منطقه‌ای به آمریکای لاتین، به ونزوئلا سفر کرد و متعاقبا دو ماه بعد نیز مادورو وارد تهران شد. فروش بنزین به ونزوئلا و پهلوگیری کشتی‌های ایران در بنادر ونزوئلا در اوج تنش ایران و آمریکا و تحریم‌های گسترده و همزمان ایالات متحده علیه تهران و کاراکاس یکی از نقاط برجسته روابط ایران و ونزوئلا در طول دو دهه گذشته بوده است.

این خط از خرداد ۱۴۰۰ و روی کار آمدن دولت سیزدهم با نگاه به شرق و توسعه روابط با آفریقا و آمریکای لاتین تداوم پیدا کرد و سفر ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ نیکلاس مادورو به تهران و دیدار با سید‌ابراهیم رئیسی این خط را پررنگ ساخت. رئیس‌‌‌جمهور ونزوئلا در جریان این سفر گفت که در دیدار با رئیسی برنامه‌‌‌ها و راهبردهای ۲۰ سال آینده در قالب نقشه همکاری دو کشور را مورد بحث و بررسی قرار داده است.

برگزاری رزمایش بزرگ با حضور ایران، چین و روسیه به میزبانی ونزوئلا نیز آخرین نمونه این همکاری‌ها بوده است. اگرچه در یک‌سال گذشته و متاثر از بهبود نسبی فضا در روابط ونزوئلا و آمریکا، برخی هشدارها از سوی ایران نسبت به این سیاست کاراکاس مطرح شده است. مساله‌ای که اگر تبدیل به یک عرصه همکاری در روابط ونزوئلا با ایالات متحده شود، طبیعتا اثرات خود را در روابط با جمهوری اسلامی بر جای خواهد گذاشت.

مساله‌ای که پیش‌تر نیز منجر به برخی انتقادات از روابط ایران و ونزوئلا شده بود مبنی بر چند مولفه که مسافت بین دو کشور طولانی است و این ارزش افزوده اقتصادی چندانی عاید کشور نمی‌کند، اقتصادهای دو کشور همپوشانی و تکمیل‌گری ندارد، چرا که هر دو تولیدکننده نفت هستند و اینکه مشخص نیست این روند از سمت کاراکاس به شکل راهبردی مورد نظر باشد. در شرایط کنونی که مساله اتحاد سیاسی ونزوئلا با چین و روسیه مطرح شده و نامی از ایران برده نشده است، مجددا فضا را برای انتقاد از سیاست نزدیکی به ونزوئلا مطرح کرده است.

روابط تاکتیکی یا استراتژیک؟

انتظار اولیه این بود که رئیس‌جمهور ونزوئلا در بحث از اتحاد سیاسی با چین و روسیه، حداقل در سطح اعلانی نامی از ایران می‌برد و بر روابط تهران و کاراکاس تاکید می‌کرد. با این حال تحلیلگران معتقدند ادراک مادورو این است که چین و روسیه قدرت بزرگ در سطح جهانی هستند و می‌توانند در پایدار نگه داشتن نظام سیاسی مادورو نقش مهمی ایفا کنند. تهران شاید بتواند به لحاظ تاکتیکی موثر باشد، اما نمی‌تواند در سطح راهبردی ارزش افزوده داشته باشد.

در همین ارتباط «هادی اعلمی‌فریمان» کارشناس مسائل آمریکای لاتین در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» گفت: از ابتدا جهت‌گیری هوگو چاوز رئیس‌جمهور سابق ونزوئلا این بود که بعد از ماجرای اعتصاب شرکت ملی نفت، آمریکایی‌ها را دور بزند و چینی‌ها را جایگزین کند. بر همین اساس نیکلاس مادورو این استراتژی را پیش گرفت.

چین شریک اول ونزوئلاست و سرمایه‌گذاری‌های کلانی را در آمریکای لاتین صورت داده است. روسیه نیز تا قبل از بحران اوکراین سرمایه‌گذاری‌های بسیار وسیع‌تری از جمهوری اسلامی ایران در ونزوئلا انجام داده است. بنابراین خیلی طبیعی است که مادورو از این دو بازیگر به عنوان شرکای جهانی نام ببرد. این پژوهشگر ارشد مسائل ونزوئلا افزود: ایران درگیر مشکلات اقتصادی است و وضعیتی شبیه وضعیت ونزوئلا دارد. تحریم‌های اقتصادی، تحریم‌های جدید و مسائلی چون اف‌ای‌تی‌اف باعث شده تا نگاه کاراکاس این باشد که جمهوری اسلامی نمی‌تواند مشکلات اقتصادی ونزوئلا را حل و فصل کند.

اعلمی‌فریمان در ادامه با اشاره به سیاست نزدیکی ونزوئلا به شرکت‌های آمریکایی گفت: عامل دیگری که در این میان مهم است، ایجاد انگیزه و مشوق برای آمریکا از سوی کاراکاس است. مقامات ونزوئلا به دنبال جلب نظر شرکت نفتی شورون هستند که بتواند در تاسیسات و زیرساخت‌های انرژی ونزوئلا ورود کند. بنابراین در سطح سیاسی موضوع رقابت مطرح است و کاراکاس به دنبال ارسال پیام به آمریکایی‌هاست که اگر به شکل سرمایه‌گذاری ورود نکنند، ونزوئلا به سمت شرکت‌های تجاری چین و روسیه حرکت خواهد کرد.

هادی اعلمی‌فریمان با اشاره به موضوعات داخلی ونزوئلا به عنوان مولفه تاثیرگذار دیگر اظهار کرد: جهت‌گیری مادورو در بحث انتخابات آتی به احتمال زیاد این است که سوسیالیست‌ها رای بیاورند تا بتوانند به بازسازی روابط بپردازند، به‌ویژه جلب نظر طیف محروم اقتصادی ونزوئلا که پایگاه رای آنها برای مادورو مهم است. همچنین از مسیر توافق و مذاکره با اپوزیسیون با بحث نظارت ناظران بین‌المللی در انتخابات، کار با ایالات متحده و شرکت‌های نفتی را دنبال کند.

https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3935717

درباره" فیلم آرژانتین 1985"

آمریکای لاتین سرزمین همه تجربه هاست،از جنگ های استقلال تا آشوب و هویت گرفتن دولت –ملت ،تا کودتا،مداخله و ترور.آلبومی از همه تجربیات بشری خوب و بد! شاید بتوان گفت شیرین ترین لحظه های زندگی مردم برخی از این کشورها پس از تلخ ترین و دلهره آورترین آن ها، دوران گذار از حکومت های نظامی به سمت دمکراسی هاست.زمانی که قدرتمندان ناگهان در خلایی بزرگ،در حالی که سیاست به نفع ملت در حال چرخش است، خود را حقیر،ضعیف و بی دفاع می بینند.با هر شیوه ایی تلاش می کنند خود را نجات دهند،اما معمولا خیلی دیر می شود.فیلم آرژانتین 1985 ساخته مشترک ایالات متحده و آرژانتین در 2022 با 140 دقیقه به کارگردانی سانتیاگو میتره فیلمی سیاسی از دوران گذار به سمت دمکراسی است که دو دادستان آرژانتینی به نام های خولیو استراسرا و لوئیس مورنو اوکامپو اولین نقش خود را در محاکمه 9 نظامی دوران دیکتاتوری ایفا کردند.فضای فیلم مربوط به حوادث سال های تصدی نظامیان از 1976تا 1983 است. لوئیس آلبرتو رومرو معروف ترین مورخ آرژانتینی در پاسخ به پرسشی درباره منشا بی رحمی و سرکوب این دوره می گوید که "ماهیت فرهنگ سیاسی آرژانتین این است که کسانی که جزو گروه حاکم نیستند،ناگزیر نقش دشمنان وطن را ایفا می کنند"فیلم با نشان دادن اوضاع خانوادگی بسیار ساده و بی تکلف دادستان استراسرا شروع می شود که در آن شرایط دلهره آوری حاکم است که کماکان توسط ماموران مخفی ارتش به آن دامن زده می شود.دادستانی که در ابتدای کار، پلیس و یا خود نیروهای مسلح هیچگونه همکاری با او نمی کنند،اما به تدریج با حمایت نیروهای جوان دادگستری،خانواده خود و حمایت شاهدان مربوط به قتل ها و آسیب های متعدد دوران دیکتاتوری نظامیان موفق به جمع آوری مدارک لازم می شوند و کار را در شرایط بسیار سخت پیش می برند.بدیهی است گفت و گوهای چالشی بین موافقان شجاع محاکمه با مخالفان محافظه کاری که باوری به تغییر شرایط به نفع مردم ندارند،جالب توجه است.حضور مادران ناپدیدشدگان در فیلم جالب توجه است.در کیفرخواست نهایی دادستان به مسائل مهمی چون ماهیت و منشا غیر انسانی و اخلاقی نظامیان اشاره می شود و از واژگان مخفیانه،بزدلانه و بی رحمانه اشاره می شود.در کیفرخواست به مفاد کتاب کمدی الهی دانته و طبقه هفتم جهنم اشاره می کند که محل عذاب زندگی همه کسانی است که مردم را عذاب می دهند و بر آن ها ظلم می کنند و آخرین کلام تاکیدی کیفرخواست "دوباره هرگز" است که نگاه به شرایطی است که امید برآن است که هیچگاه از سوی نظامیان تکرار نشود.بر مبنای همین تجربیات تلخ است که نظامیان در آمریکای لاتین به شدت از دخالت در سیاست اکراه دارند و ترجیح می دهند سیاستمداران با صندوق های آراء مشکلات را مدیریت کنند.ساخت ساده، روان و مناسب فیلم که پرونده بسیار قطوری از دوره محاکمه نظامیان را نشان می دهد،مخاطب را جذب می کند.

منتشر شده در روزنامه سازندگی.http://saazandegi.ir/product-26

داسیلوا باید اوضاع پرتنشی را برای آغاز به کار پشت سر بگذارد

یک کارشناس مسائل برزیل گفت: رئیس‌جمهوری برزیل باید اوضاع پرتنشی را برای آغاز به کار پشت سر بگذارد تا بتواند کشور را اداره کند. قطعا این فشارها و چالش‌ها شانس موفقیت وی را کمتر می کند. خصوصا اینکه دیگر آن انرژی جوانی را هم ندارد. همچنین وی مجبور است در همین ابتدا، بخشی از نیروهای مسلح را نیز پاکسازی کند و این دستگیری‌ها ممکن است کمی وجهه حزب کارگر را زیر سوال ببرد.

هادی اعلمی‌ فریمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در تحلیل شرایط برزیل پس از انتخابات ریاست‌جمهوری و یورش هواداران رئیس‌جمهوری پیشین این کشور به نهادهای دولتی مانند کنگره و در پاسخ به این پرسش که لولا داسیلوا با چه چالش‌هایی در ابتدای کار خود مواجه است، گفت: لولا داسیلوا با یک نوستالژی بار دیگر رئیس‌جمهوری برزیل شده است چرا که طی هشت سال ریاست جمهوری از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ یکی از برنامه‌های مهمش بحث فقرزدایی بود که یک حرکت استراتژیک در آن زمان تلقی شد و برزیل بین ۲۰ تا ۳۰ درصد فقرایش از زیر چتر فقر بیرون آمدند. داسیلوا در آن دوره برنامه‌های خوبی را تدوین کرد و در آن مقطع به قهرمان برزیل تبدیل شد. در حوزه سیاست خارجی نیز روابط بسیار خوبی را با تمام دنیا برقرار کرد؛ همین خاطره خوب نیز موجب شد که مردم بار دیگر وی را انتخاب کنند.

وی ادامه داد: با این حال، تفاوتی که امروز با آن زمان دارد این است که ایشان در آن مقطع با مهارت بالایی توانست با اکثر احزاب سیاسی ائتلاف کند. چرا که برزیل کشوری است که ائتلاف در آن نقش مهمی دارد تا رئیس‌جمهوری بتواند به اهداف خود دست پیدا کند. الان وضعیت خیلی متفاوت است. پس از همه‌گیری کرونا اقتصاد برزیل خیلی تحت فشار قرار گرفت و الان هم کنگره به واقع دست مخالفان افتاده است. بخش زیادی از نیروهای مسلح به خاطر سوابق بولسونارو به ایشان وفادار بودند و عملکرد وی را می‌پسندیدند.

وی افزود: همچنین در زمان بولسونارو جامعه مدنی برزیل به شدت تضعیف شد. ایشان شرایط ویژه‌ای در برزیل حاکم کرده بود. به واکسیناسیون اعتقادی نداشت. چهره راستگرایی بود که به او لقب ترامپ برزیل داده بودند. مجموعه این موارد موجب شده که داسیلوا از همین ابتدا تحت فشار قرار بگیرد چرا که هم از طرف نیروهای مسلح احتمالا مخالفانی خواهد داشت و هم اکثریت کنگره با ایشان مخالف هستند و وضعیت اقتصادی هم نامناسب است. بنابراین باید اوضاع پرتنشی را برای آغاز به کار پشت سر بگذارد تا بتواند کشور را اداره کند. قطعا این فشارها و چالش‌ها شانس موفقیت داسیلوا را کمتر می‌کند. خصوصا اینکه دیگر آن انرژی جوانی را هم ندارد. همچنین داسیلوا مجبور است در همین ابتدا، بخشی از نیروهای مسلح را نیز پاک‌سازی کند و این دستگیری‌ها ممکن است کمی وجهه حزب کارگر را زیر سوال ببرد.

این کارشناس مسائل آمریکای لاتین در پاسخ به این پرسش که آیا داسیلوا موفق می‌شود تا آرامش را به پایتخت بازگرداند، گفت: برزیل یک کشور دموکراتیک است و در واقع منطق آرای مردمی را پذیرفته است. در این شرایط، بسیاری از احزاب سیاسی حتی احزاب راست که اصل ماجرای اعتراض را به رسمیت شناخته‌اند نیز حمله به نهادهای دولتی را محکوم کرده‌اند که به ساختارهای دموکراتیک کشور آسیب زده است. حتی خود بولسونارو که به ایالت فلوریدای آمریکا رفته نیز ضمن پذیرش اعتراض، حمله و غارتگری را محکوم کرده است. همچنین انتخابات برزیل انتخابات کاملا سالمی بود که تحت نظارت ناظران بین‌المللی برگزار شده است، من بعید می‌دانم این هرج و مرج ادامه پیدا کند، اما قطعا تبعاتی برای دولت داسیلوا خواهد داشت.

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1318595

ونزوئلا هم از روسیه قطع امید کرد/ ایران به تصمیم شجاعانه نیاز دارد

ک کارشناس مسائل ونزوئلا می‌گوید شش ماهی که قرار است ونزوئلا نفتش را بفروشد ازمونی برای دولت است که هم مذاکره با مخالفان را پیش ببرد و هم اقتصاد را بهبود بخشد. قطعا وضعیت اقتصادی این کشور با این شرایط بهتر خواهد شد.

مهسا مژدهی: ونزوئلا کم کم لباس رزم با امریکا را از تن خود در آورده و به میدان گفتگو و مذاکره با کشورهای غربی و غول های نفتی روی آورده است. تابستان امسال واشنگتن بخشی از تحریم‌های نفتی این کشور را به خاطر جنگ اوکراین و مشکل انرژی لغو کرد و این فرصت برای مادورو فراهم شد تا با سال‌های مشکلات اقتصادی فجیع، قدم در مسیر بهبود وضعیت بردارد. رییس جمهور چپ گرا و سابقا یک‌دنده کاراکاس حالا اعلام کرده که برای مذاکرات مستقیم با ایالات متحده امادگی دارد. او حالا رقیب خود خوان گوایدو را که در سه سال گذشته تبدیل به رییس جمهوری خودخوانده شده بود به کنار رانده و مسیر پیشرفت را بر روی خود باز می بیند.

در خبرآنلاین با هادی اعلمی فریمان کارشناس مسائل آمریکای جنوبی در مورد چرخش مادورو و مقایسه آن با وضعیت ایران به گفتگو نشستیم:

بیشتر بخوانید:

مادورو چگونه کشورش را از شر تحریم‌ها نجات داد؟

مخالفان ونزوئلا رهبران جدید انتخاب کردند

هادی اعلمی فریمان کارشناس آمریکای لاتین در مورد تصمیم ونزوئلا برای گفتگو با اپوزیسیون می‌گوید: عمده ترین مساله‌ای که باعث تصمیمات اخیر ونزوئلا شده، جنگ اوکراین بود. جنگ بین اوکراین و روسیه معاملات منطقه ای و جهانی را عوض کرد. البته مذاکرات بین مخالفان و مادورو دو سالی هست که در حال انجام است اما من فکر می‌کنم مهم ترین مساله قطع امید از معاملات با روسیه و یکی هم مشکلات اقتصادی است که ونزوئلا با آنها دست و پنجه نرم می‌کند. مجموع اینها او را به این نتیجه رساند که تجدید نظری روی سیاست های داخلی خود داشته باشد. او خودش بارها مساله تجدیدنظر و مذاکره با امریکایی ها را مطرح کرده بود و امریکایی ها مخالف بودند. اما ظاهرا الان چون امریکا هم به منابع انرژی نیاز دارد، احتمالا به نتیجه می‌رسد.

او در مورد آینده سیاسی مادورو گفت: سیستم سیاسی ونزوئلا سالهاست که بر اساس آرای مردمی جلو می‌رود. من بعید میدانم که اتفاقات اخیر باعث اتفاق خاصی برای مادورو شود. او ترجیح می دهد که یک انتخاباتی برگزار شود و او بار دیگر از آن برنده بیرون بیاید. او در حال خریدن وقت است و امید دارد که بتواند در انتخابات آینده هم پیروز شود. مخالفان بین خود اختلاف دارند و به وحدتی نرسیده اند. بزرگ ترین چهره آنها خوان گوایدو است که موفق نشد و کنار گذاشتن او یک شکست به حساب می آید.

فریمان در مورد مذاکرات مادورو و شرکت های نفتی بین المللی توضیح داد: بازار نفت در دنیا و تاسیسات نفتی به طور کامل تحت سرمایه گذاری شرکت های بزرگ بین المللی است. اینها هر جایی که حضور نداشته باشند قطعا سرمایه گذاری هم صورت نخواهد گرفت و ریسک بالا می‌رود. اینها تنها شرکت‌هایی هستند که در بازار نفت تاثیر و نفوذ فوق العاده دارند.سیستم نفتی ونزوئلا مستهلک شده و نیاز به سرمایه‌گذاری کلان دارد. کار با شرکت های بزرگ مهم ترین پنجره هایی است که به سمت مادورو و شرکت ملی نفت ونزوئلا گشوده شده و یک فرصت تاریخی است که دولت مادورو دارد از آن بهره برداری می کند. این شش ماهی که قرار است ونزوئلا نفتش را بفروشد ازمونی برای دولت است که هم مذاکره با مخالفان را پیش ببرد و هم اقتصاد را بهبود بخشد. قطعا وضعیت اقتصادی این کشور با این شرایط بهتر خواهد شد.

اعلمی در مورد مشابهت بین امکاناتی که برای ایران جهت بهبود وضعیت اقتصادی وجود داشت و شرایط ونزوئلا گفت: نقطه کلیدی در بحث ایران موضوع تحریم هاست. تا زمانی که سازوکاری برای رفع تحریم ایجاد نشود؛ در سایر مسائل هم بهبودی نخواهیم داشت. ما در داخل نیاز به تصمیم شجاعانه ای داریم تا روابط ایران و غرب را حل و فصل کرده و مدیریت تنش انجام شود و پنجره بازی برای ورود سرمایه گذاران نفتی ایجاد شود. بحث تحریم ها الان مانع از هر اقدامی است. در مرحله اول باید بحث تحریم ها حل و فصل شود.

او ادامه داد: در ونزوئلا علی‌رغم این که سوسیالیسم حکمفرماست اما مواضع ضد امریکایی که در ایران شاهد آن هستیم در کاراکاس وجود ندارد. هم چاوز و هم مادورو علاقه خود را بارها به گفتگو با امریکا ابراز تمایل کرده بودند؛ به شرطی که غرب کاری با سیاست مادورو و سوسیالیسم حاکم در ونزوئلا نداشته باشد. اما در مورد ایران در دورنمای نزدیک نمی توانیم در نظر بگیریم که ایران در روابط خود با غرب تجدید نظری انجام دهد. جمهوری اسلامی ایران این قدرت را دارد که مسائل با غرب را حل کند اما در حال حاضر به نظر نمی آید که اراده ای در داخل کشور برای این موضوع وجود داشته باشد. ونزوئلا راحت تر کنار آمده چون وخامت شرایط برای آنها خیلی ملموس بوده. چپ‌های جدیدی هم که آمده‌اند در کشورهای دیگر امریکای جنوبی مشکلی با آمریکا ندارند و این روی روحیات آقای مادورو هم تاثیر خواهد گذاشت.

http://khabaronline.ir/xjCcH

دوربرگردان آمریکای لاتین

شرق: رئیس جمهور پیش‌از‌ظهر دیروز در مراسمی استوارنامه «خوزه رافائل سیلوا آپونته»، سفیر جدید جمهوری بولیواری ونزوئلا را دریافت کرد. رئیس‌جمهور در آیین دریافت استوارنامه ونزوئلا با بیان اینکه در سفر آقای مادورو به تهران توافقات مفیدی برای گسترش روابط فی‌مابین به دست آمده است، اظهار کرد: «اجرای این تفاهمات می‌تواند ظرفیت‌های متنوع دو کشور را در مسیر گسترش همکاری‌های دوجانبه عملیاتی کند». رئیس‌جمهور با اظهار امیدواری از اینکه در دوره مأموریت سفیر جدید ونزوئلا گام‌های مؤثری در مسیر اجرای این توافقات برداشته شود، افزود: «اجرای این تفاهمات می‌تواند ظرفیت‌های متنوع دو کشور را در مسیر گسترش همکاری‌های دوجانبه عملیاتی کند». رئیسی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه روحیه استقلال‌طلبی مردم ونزوئلا آنها را به ملتی ممتاز در منطقه تبدیل کرده است، اظهار کرد: «تمایل امروز آمریکایی‌ها برای نزدیکی به ونزوئلا نه از سر دوستی بلکه ناشی از نیاز این کشور به منابع انرژی است». خوزه رافائل سیلوا آپونته، سفیر جدید جمهوری بولیواری ونزوئلا نیز در این مراسم با ابلاغ سلام رئیس‌جمهور و مردم ونزوئلا به رئیسی تصریح کرد: «ملت و دولت ونزوئلا قدردان حمایت‌های دولت و مردم ایران هستند و بنده در دوره مأموریتم تمام تلاش خود را برای گسترش و تقویت همکاری‌های اقتصادی دو کشور به کار خواهم گرفت». در همین راستا ، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز شامگاه شنبه جاری (۱۷ دی‌ماه) در تماس تلفنی با «ایوان جیل پینتو» انتصاب او به‌عنوان وزیر امور خارجه جدید ونزوئلا را تبریک گفت و درخصوص موضوعات مورد اهتمام دو کشور با او گفت‌وگو و تبادل نظر کرد. وزیر امور خارجه کشور در این گفت‌وگوی تلفنی ابراز امیدواری کرد با همکاری و تلاش دو طرف، شاهد گسترش بیش‌از‌پیش روابط دو کشور در همه زمینه‌ها باشیم. ایوان جیل پینتو، وزیر امور خارجه جدید ونزوئلا نیز در این گفت‌وگو ضمن تشکر از تبریک ، ایران و ونزوئلا را دو شریک مهم در عرصه بین‌المللی خواند. با وجود آنکه تهران در سایه سفر ۲۰ خرداد/ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۲ نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا به تهران و نیز پیروزی لولا داسیلوا در انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل امید زیادی برای تقویت جایگاه خود در آمریکای لاتین دارد، اما تحولات و اقتضائات جدید در آمریکای جنوبی و به‌خصوص دو کشور کلیدی برزیل و ونزوئلا در روزها و هفته‌های اخیر حکایت از آن دارد که این امید چندان محقق نخواهد شد.

پوست‌اندازی کاراکاس؟

با وجود آنکه تهران نیم‌نگاهی به مناسباتش با کاراکاس دارد، اما ایالات متحده و ونزوئلا در یک روند رو به رشد به سوی تنش‌زدایی و عادی‌سازی روابط حرکت می‌کنند. تابستان سال جاری دولت جو بایدن اعلام کرد به دلیل تداوم جنگ اوکراین و چالش‌های جهانی در حوزه انرژی، بخشی از تحریم‌های نفتی ونزوئلا را لغو می‌کند. پس از آن هم دیدارها و گفت‌وگوهایی میان مقام‌های واشنگتن و کاراکاس انجام گرفت. کاخ سفید در ماه‌های اخیر ۲۰۲۲ در پی پیشرفت گفت‌وگوها میان دولت ونزوئلا و مخالفان، نمایندگانی را برای انجام مذاکرات به کاراکاس فرستاد و تحریم‌های وضع‌شده علیه این کشور را کاهش داد. کاهش تحریم‌ها سبب شد شرکت نفتی «شورون» آمریکا مجوز فعالیت شش‌ماهه در این کشور نفت‌خیز آمریکای لاتین را به دست آورد. اکنون نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور سوسیالیست ونزوئلا هم از آمادگی کامل کشورش برای ازسرگیری رابطه با ایالات متحده پس از گذشت سه سال از قطع رابطه سخن می‌گوید. ‌مادورو در مصاحبه‌ای با روزنامه فرانسوی «تله‌سور» که برنامه‌های آن از تلویزیون حکومتی ونزوئلا پخش می‌شود، گفت: «ونزوئلا کاملا آماده است تا روند عادی‌سازی روابط دیپلماتیک، کنسولی و سیاسی را با دولت فعلی آمریکا و افرادی که ممکن است در آینده هدایت این دولت را در دست بگیرند، در پیش بگیرد». همچنین به گزارش خبرگزاری فرانسه، با آنکه دولت جو بایدن نیز همچنان مادورو را به‌عنوان رئیس‌جمهوری ونزوئلا به رسمیت نمی‌شناسد و انتخاب مجدد او در سال ۲۰۱۸ را جعلی و تقلبی می‌داند، اما بحران نفت و انرژی ناشی از جنگ اوکراین سبب شده کاراکاس و واشنگتن نسبت به گرم‌‌شدن مجدد روابط فی‌مابین، از خود تمایل نشان دهند.هنوز کاخ سفید و کاخ الیزه به‌طور رسمی از تغییر موضع خود در برابر ونزوئلا خبر نداده‌اند، اما امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، در حاشیه برگزاری نشست بین‌المللی اخیر سازمان ملل متحد درباره تغییرات اقلیمی با مادورو دیدار کرد. در این دیدار حدود 90ثانیه‌ای که در شرم‌الشیخ مصر صورت گرفت، مکرون به مادورو گفت: «خوشحال می‌شوم اگر بتوانیم بیشتر با یکدیگر صحبت کنیم، اگر بتوانیم کار دوجانبه مفید برای منطقه را آغاز کنیم».‌ از طرف دیگر، رویترز می‌نویسد وزارت خزانه‌داری آمریکا علاوه بر اعطای امتیاز ویژه به شرکت عظیم نفتی «شورون»، امتیازات دیگری به این شرکت فعال در ونزوئلا اعطا کرده‌، اما محدودیت‌هایی نیز برای دادن پول نقد به حکومت ونزوئلا اعمال کرده است. مقامات آمریکایی در این زمینه گفته‌اند این مجوز به‌ گونه‌ای طراحی شده است که اجازه نمی‌دهد شرکت دولتی نفت و گاز ونزوئلا، «پترولئوس دی ونزوئلا»، از فروش نفت شرکت شورون درآمدی به دست آورد. با در نظر داشتن این تحولات مهم به نظر می‌رسد تغییر سکاندار سیاست خارجی ونزوئلا و اقدام مادورو برای روی کار آوردن ایوان جیل پینتو به‌عنوان وزیر امور خارجه جدید این کشور نشان می‌دهد کاراکاس نیم‌نگاهی جدی به بهبود روابط با غرب دوخته است. افزون بر آن در عرصه سیاست داخلی نیز سه حزب اصلی مخالف دولت مادورو و بدنه جریان اپوزیسیون ونزوئلا متشکل از «عدالت اول»، «اقدام دموکراتیک» و «عصر جدید» هم با کنار‌زدن خوان گوایدو یک هیئت سه‌نفره زنانه شامل «دینورا فیگوروآ»، «ماریانلا فرناندز» و «اوریستلا واسکز» را برگزیدند. این هیئت قرار است قانون‌گذارانی را رهبری کنند که به نوعی «مجلس در سایه» را در برابر مجلس ملی دولت مادورو تشکیل داده‌اند. بااین‌حال، همین اقدام زمینه را در جهت تداوم گفت‌وگوهای سیاسی بین مادورو و جریان اپوزیسیون فراهم کرده است. حال روند تحولات سیاست خارجی و داخلی ونزوئلا به چه معناست؟ آیا چرخش کاراکاس به سمت واشنگتن لزوما به معنای روی‌گردانی مادورو از تهران است؟ هادی اعلمی‌فریمان در پاسخ به این سؤال معتقد است تحولات ونزوئلا پیچیده‌تر از آن است که بتوان در یک گزاره آن را تحلیل کرد. بنابراین از منظر این تحلیلگر ارشد مسائل آمریکایی لاتین نمی‌توان با قطعیت گفت که مادورو دست به یک چرخش کامل و راهبردی در سیاست خارجی برای گسترش روابط با غرب و به‌خصوص ایالات متحده زده است. آن‌گونه که این استاد دانشگاه به «شرق» می‌گوید: «مادورو در یک برنامه‌ریزی جدی به دنبال بازتعریف تعاملی با جریان اپوزیسیون در ونزوئلا است». از این منظر، به نظر فریمان «اگر نهایتا دولت کاراکاس و جریان اپوزیسیون به یک توافقات داخلی دست پیدا کنند، فضای بسیار مناسبی در راستای تقویت روابط و به‌خصوص مناسبات اقتصادی و تجاری ونزوئلا و غرب شکل خواهد گرفت». در‌ این ‌صورت تحلیلگر ارشد مسائل ونزوئلا هشدار می‌دهد که ممکن است کاراکاس دیگر نیازی به تهران نداشته باشد. هادی اعلمی‌فریمان مؤید تحلیلش را اقدامات مادورو در تغییر ساختار سیاست خارجی ونزوئلا می‌داند. به باور این استاد دانشگاه روی‌ کار آمدن ایوان جیل پینتو حکایت از آن دارد که مادورو پس از سرو‌سامان‌دادن به وضعیت سیاست داخلی، به موازات آن درصدد تعریف فضای جدیدی در سیاست خارجی ونزوئلا است.هادی اعلمی‌فریمان در ادامه گفت‌وگوی خود با «شرق» این نکته مهم را نیز یادآور می‌شود که مادورو در فاصله یک سال مانده به انتخابات سال ۲۰۲۴ ونزوئلا ناگزیر از بازسازی و بازتعریف جریان چپ برای پیروزی در انتخابات است. از این رهیافت، تحلیلگر ارشد مسائل آمریکای لاتین تأکید دارد که رئیس‌جمهور ونزوئلا، هم در عرصه سیاست خارجی مجبور است که روابط خود را با اروپا و آمریکا تقویت کند و هم پیش‌از‌آن باید به یک تعامل، توافق، تفاهم و دیالوگ مشترک با جریان اپوزیسیون دست پیدا کند و هم ‌اینکه یک انتخابات درست، شفاف و دموکراتیک را در ونزوئلا برای سال آتی میلادی برگزار کند؛ چون از نگاه این استاد دانشگاه اگر روند انتخابات‌های گذشته ونزوئلا که ظاهرا غیردموکراتیک و غیرشفاف بود، تکرار شود، این بار جامعه ونزوئلا به یک بن‌بست و حتی فروپاشی خواهد رسید.

نگاه «لولا»ی جدید به تهران

پیروزی لولا داسیلوا نماینده چپ‌گرای برزیل بر ژائیر بولسونارو، رئیس‌جمهور سابق این کشور، با واکنش مثبت سیاسی، دیپلماتیک و رسانه‌ای تهران مواجه شد تا جایی که بسیاری آن را یک هیجان از جانب ایران برای بازگشت لولا داسیلوا به امید تقویت نفوذ تهران در آمریکای لاتین تصور کردند؛ اما به باور هادی اعلمی‌فریمان، لولا داسیلوای جدید یک سیاست متمایز و متفاوت از دوران گذشته را برای دولت خود در عرصه سیاست داخلی و سیاست خارجی تعریف کرده است. او در همین راستا نقبی به گفت‌وگوی پیشین خود با «شرق» می‌زند و عنوان می‌کند در سایه آن تحلیلی که به «شرق» ارائه داده، از قبل قابل پیش‌بینی بود که ترکیب دولت جدید برزیل چه ریلی را برای سیاست خارجی این کشور در دوران لولا تعریف کرده است. با این بازخوانی، فریمان اذعان دارد که ذیل خوانش جدید از جریان چپ، داسیلوا در دولت خود اهمیت و اولویت جدی برای حقوق بشر، حقوق زنان، مسائل برابری جنسی و جنسیتی، عدالت اجتماعی، آزادی رسانه، فعالیت احزاب و سیاسیون، محیط زیست و... قائل است؛ کما‌اینکه تحلیلگر ارشد مسائل بین‌الملل به حضور ۱۱ وزیر زن در ترکیب دولت لولا داسیلوا اشاره می‌کند که به باور او نشان از این دارد که برای رئیس‌جمهور جدید برزیل مسائل زنان و برابری جنسی و جنسیتی از اهمیت بسزایی برخوردار است.با ذکر این نکات، کارشناس حوزه آمریکای جنوبی فلش تحلیل خود را به سمت ایران می‌چرخاند و یادآور می‌شود که دولت لولا در قبال اتفاقات اخیر (ایران) در چهار ماه گذشته و پررنگ‌شدن موضوع حقوق بشر بی‌تفاوت نخواهد بود؛ چون فریمان با تکرار این نکته که داسیلوا برخاسته از جریان چپ جدید است، دولت جدید برزیل را در امتداد جریان چپ جدید کشورهایی مانند شیلی، کلمبیا و آرژانتین می‌داند که به قدرت رسیده است. در سایه آنچه بیان شد، فریمان با دست‌گذاشتن روی نکته مهمی یک ارزیابی بدبینانه‌ را به «شرق» درباره آینده روابط ایران و برزیل ارائه می‌دهد؛ هرچند این کارشناس مسائل آمریکای لاتین این ارزیابی را نه بدبینانه بلکه واقع‌بینانه می‌خواند. به باور تحلیلگر حوزه آمریکای جنوبی، با توجه به فضای ضد ایرانی کنونی، تداوم و تشدید فشارها بر تهران و تلاش برای اجماع‌سازی و انزوای دیپلماتیک ایران در چهار ماه گذشته، برزیل هم شاید نتواند زمینه را برای تقویت مناسبات با تهران از ابعاد مختلف فراهم کند.

https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-866647

BEHIND THE SCENES OF VENEZUELAN GOVERNMENT’S NEGOTIATIONS WITH OPPOSITION

Strategic Council Online – Interview: An expert on Latin America affairs commenting on the resumption of negotiations between the Venezuelan government and political opposition after a year-long suspension and the subsequent reduction of some US sanctions against Nicolas Maduro’s government, said: These days, in terms of the American foreign policy, Venezuela is preferred in comparison to many countries, including some countries in the Middle East; because they can deal with this country more easily and due to its proximity, they buy cheaper oil from Caracas.

Hadi Alami Fariman, in an interview with the website of the Strategic Council on Foreign Relations, added: The United States currently prefers Venezuela to buy oil, and on the other hand, they have subjected progress of oil negotiations to the progress of political negotiations between the Venezuelan government and the opposition. Therefore, Maduro did not miss the opportunity and revived the negotiations.

As for the relations between Caracas and Washington Alami Fariman explained: Relations between Venezuela and the United States of America have entered a new phase after the war in Ukraine. When the war in Ukraine happened, it overshadowed many developments in the international community; that is to say, relations went out of the normal routine, divisions and polarizations were re-imposed, energy crisis occurred and Europe also found a different situation.

Pointing out that, first of all, the importance of the energy issue increased greatly after the Coronavirus crisis, the expert continued: After the Coronavirus crisis, we saw a decrease in energy demand, and many analysts suggested that after the end of the Coronavirus crisis, we will be witness to an increase in energy demand exponentially throughout the world. The time when those discussions were raised coincided with the war in Ukraine and the developments in Russia, and this energy crisis started from there, because the Americans need convenient and cheap energy supply in their domestic issues, since the energy debate is tied to public opinion.

Alami Fariman commenting about the ways to meet the US energy needs, said: The Americans had several options before them. At first, they intended to follow the discussion of Saudi Arabia, Qatar, Kuwait and the countries of the Persian Gulf Cooperation Council, but they almost did not get an answer; then they wanted to supply their energy probably through investing in the Joint Comprehensive Plan of Action (PCPOA) and Iran, but this path also remained fruitless due to the incompleteness of the negotiations to revive the JCPOA. In the next place, the US counted on Venezuela, and lastly, they considered their strategic reserves.

The expert on Latin America affairs continued by pointing out that the road map for negotiations between Maduro and the opposition began in Mexico in 2019 with the mediation of some countries such as Norway, the Netherlands, Russia and Mexico, adding: This road map had an initial memorandum of understanding which is known as Norway’s road map and some of its principles and foundations mainly include the following cases: guaranteeing the political rights of all citizens, setting a timetable for holding elections, canceling international sanctions, restoring the rights of political opposition groups, allowing entry of humanitarian aid and the release of prisoners.

Alami Fariman continued: Such negotiations started in 2019, but since 45 countries recognized Juan Guaidó as president and Maduro himself was looking for international partners, implementation of the roadmap was delayed. Finally, recently, the US apparently began secret negotiations with the Maduro government. Although the news of the meetings was revealed, its content was not specified. After those meetings, the Americans announced that they will allow some companies such as “Eni” and “Chevron” to export oil products from Venezuela, under the condition that the relevant contract will be for 6 months and first covers the claims. Therefore, on Friday, December 2, an agreement was signed between Chevron Oil Company and Venezuela, and it seems that this agreement has opened a way to Venezuela for reducing sanctions.

The expert believes that the Venezuelan government will continue this way and will probably reach an understanding with the political opposition. We may even see broader understandings between Venezuela and international companies.

Commenting about the reasons for the 6-month period of the contract, he said: The aim of the Americans is to give Venezuela a short opportunity to test them whether the political negotiations along with the oil negotiations will go well or not. If the negotiations go well, the contract will be temporarily extended for another 6 months.

The expert on Latin America Affairs says that it seems that such cooperation will have a clear perspective for Venezuela.

https://www.scfr.ir/en/?p=147781

موج چپ‌گرایی جدید در آمریکای لاتین آغاز شده است

اعلمی فریمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، با مرور و تحلیل مهمترین تحولات سیاسی آمریکای لاتین در سال ۲۰۲۲ و چالش‌هایی که کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی در سال ۲۰۲۳ با آن‌ها مواجه خواهند بود، گفت: ما دو مسأله مهم را در این بخش از جهان داریم که یکی پایان پاندمی کووید- ۱۹ است که بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین به ویژه برزیل را تحت تأثیر قرار داد چرا رئیس جمهورش اساسا اعتقادی به قرنطینه نداشت و خیلی مخالفت می‌کرد. همچنین این پاندمی رشد اقتصادی را به تعویق انداخت و بسیاری از کشورها فشارهای زیادی را تحمل کردند. مسأله بعدی نیز موج چ‌پگرایی جدیدی است که در برخی کشورهای آمریکای لاتین به وقوع پیوسته است. در هندوراس، شیلی، کلمبیا و برزیل در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ انتخابات برگزار و موجب شد تا رؤسای جمهور چپگرایی در این کشورها بر سر کار بیایند که محور اصلی آن نیز مباحث تقسیم ثروت و عدالت است.

وی ادامه داد: همچنین در ماه‌های پایانی سال تحولات جدیدی در کشور ونزوئلا اتفاق افتاده که ناشی از بحران اوکراین است. تقریبا دو سال است که بعد از جریانات مرتبط با شناسایی خوان گوایدو ما این بحث را داشتیم که ۴۵ کشور وی را به رسمیت شناختند و این امر موجب بروز مشکلاتی در این کشور و البته گسترده‌‌تر شدن تحریم‌های آمریکا شد. پس از این تحول شاهد این بودیم دولت مادورو که ابتدا تفاهم نامه‌ای را با اپوزیسیون بست و مذاکراتی را با میانجیگری نروژ آغاز کردند که در ابتدا شکست خورد و مجددا در اوایل ماه می و آوریل به این سمت شروع شد و آمریکایی‌ها هم به دلیل اینکه موضوع انرژی را به شدت دنبال می‌کردند ترجیح دادند با ونزوئلا وارد بحث شوند و ظاهرا مذاکرات محرمانه‌ای آغاز شد و در جریان این مذاکرات تعدادی زندانی مبادله شدند و آمریکا یک فرصت شش ماهه‌ را به شرکت نفتی «شورون» داد و شرکت نفتی «رپسول» نیز تمایل داشت که بدهی‌های خود را صاف کند و این فرصت موجب شد تا برای دولت مادورو فرصت تنفسی ایجاد شود و به نظر می‌رسد که این مساله دورنمای روشنی نیز داشته باشد.

این تحلیلگر مسائل آمریکای لاتین در خصوص چالش‌های پیش روی رهبران چپگرای آمریکای لاتین در سال ۲۰۲۳ گفت: ما یک مدل رهبرانی را در آمریکای لاتین به ویژه در شیلی و کلمبیا داریم که رهبران جوان چپ هستند که دیدگاه‌های به مراتب مدرن‌تری را نسبت به رهبران قدیمی دارند. شیلی در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شاهد برگزاری تظاهرات‌ها و اعتراضات سنگینی بود و جنبش سراسری که می‌توان آن را شبه‌انقلاب نامید در واکنش به وضع موجود و سیاست راست گرایان شکل گرفت که در نهایت موجب شد تا در انتخابات سال ۲۰۲۱ میلادی، گابریل بوریک به ریاست‌جمهوری برسد و یک جنبش مدنی سراسری در کشور ایجاد کند که خیلی مورد استقبال نسل جوان قرار گرفت چرا که سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که در حوزه چپ‌گرایی مدرن است. معتقدم این تحول مهم و قابل تأملی در شیلی بود هرچند بعدا با چالش‌هایی مواجه شد و مردم از تغییر قانون اساسی بصورت رادیکال استقبال نکردند و این به معنای پایان داستان چپگرایی جدید نیست و این چپ جدید احتمالا تحول زیادی را در این کشور رقم خواهند زد.

وی افزود: یک بحثی هم در این راستا در کلمبیا داریم که گوستاوو پترو یک تغییر استراتژیک در جابه‌جایی قدرت است که با این عنوان که کلمبیا سال‌ها پایگاه سنتی جناح راست بوده و آمریکا در آنجا پایگاه‌های نظامی متعددی داشته خیلی تحول جدی در این کشور ایجاد کرده است. بحثی هم در برزیل داریم که لولا داسیلوا مجددا روی کار خواهد آمد که مردم به لحاظ اینکه یک نوستالژی خوبی از دوران وی در حوزه فقرزدایی دارند، بسیار نسبت به آینده امیدوار هستند.

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1313795

پشت پرده مذاکرات دولت ونزوئلا با مخالفان

شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: کارشناس مسائل آمریکای لاتین درباره از سرگرفتن مذاکرات دولت ونزوئلا و مخالفان سیاسی پس از یک سال تعلیق و متعاقب آن کاهش برخی تحریم‌های آمریکا علیه دولت نیکلاس مادورو گفت: «این روزها ونزوئلا در نگاه سیاست خارجی آمریکا نسبت به بسیاری کشورها از جمله برخی کشورهای خاورمیانه ارجحیت دارد؛ چرا که راحت‌تر می‌توانند با این کشور کنار بیایند و به دلیل نزدیک بودن، نفت ارزان‌تری را از این کشور می‌خرند.»

هادی اعلمی فریمان در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی افزود: «آمریکا فعلا ونزوئلا را برای خرید نفت ترجیح داده است و از سوی دیگر پیشبرد مذاکرات نفتی را به پیشرفت مذاکرات سیاسی بین حکومت ونزوئلا و مخالفان منوط کرده‌اند. بنابراین مادورو نیز فرصت را از دست نداد و مذاکرات را مجددا احیا کرد.»

اعلمی‌فریمان درباره روابط بین کاراکاس و واشنگتن توضیح داد: «روابط بین ونزوئلا و ایالات متحده آمریکا بعد از جنگ اوکراین وارد مرحله جدیدی شده است. زمانی که جنگ اوکراین اتفاق افتاد بسیاری از تحولات جامعه بین‌المللی را تحت الشعاع خود قرار داد؛ یعنی روابط از روال عادی خارج شد، تقسیم‌بندی‌ها و قطب‌بندی‌ها مجددا اعمال شد، بحران انرژی پیش آمد و اروپا نیز وضعیت متفاوتی پیدا کرد.»

این کارشناس با اشاره به اینکه در وهله نخست، اهمیت مسئله انرژی بعد از بحران کرونا بسیار افزایش یافت، ادامه داد: «بعد از بحران کرونا شاهد کاهش تقاضای انرژی بودیم و بسیاری از تحلیلگران مطرح می‌کردند که بعد از اتمام بحران کرونا، شاهد تقاضای انرژی به صورت تصاعدی در سراسر جهان خواهیم بود. زمان مطرح شدن این بحث‌ها همزمان شد با جنگ اوکراین و تحولات روسیه و این بحران انرژی از آنجا شروع شد، زیرا آمریکایی‌ها در مسائل داخلی خود از آنجایی که بحث انرژی با افکار عمومی گره خورده، به تامین انرژی راحت و ارزان نیاز دارند.»

اعلمی فریمان درباره چگونگی راه‌های رفع نیاز انرژی آمریکا گفت: «آمریکایی‌ها چند گزینه پیش‌روی خود داشتند. ابتدا در نظر داشتند بحث عربستان، قطر، کویت و کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس را دنبال کنند که تقریبا جوابی نگرفتند؛ سپس می‌خواستند احتمالا از طریق سرمایه‌گذاری روی برجام و ایران انرژی خود را تامین کنند که این مسیر نیز به دلیل نیمه‌کاره ماندن مذاکرات احیای برجام بی‌نتیجه ماند. در وهله بعدی آمریکا روی ونزوئلا حساب کرده بود و در آخر نیز ذخایر استراتژیک خود را مدنظر داشتند.»

کارشناس مسائل آمریکای لاتین در ادامه با اشاره به اینکه نقشه راه مذاکرات بین مادورو و مخالفان از سال 2019 در مکزیک و با میانجیگری برخی کشورها مانند نروژ، هلند، روسیه و مکزیک آغاز شد، توضیح داد: «این نقشه راه یک تفاهم نامه اولیه داشت که به نقشه راه نروژ معروف است و برخی از اصول و مبانی آن عمدتا شامل موارد زیر است: تضمین حقوق سیاسی تمام شهروندان، تعیین جدول زمانی برای برگزاری انتخابات، لغو تحریم‌های بین‌المللی، احیای حقوق گروه‌ه‌های معترض سیاسی، اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه و آزادی زندانیان.»

اعلمی فریمان ادامه داد: «این مذاکرات از سال 2019 شروع شد، اما از آنجایی که 45 کشور خوان گوایدو را به عنوان رئیس‌جمهور به رسمیت شناخته بودند و شخص مادورو نیز به دنبال شرکای بین‌المللی بود عملیاتی کردن نقشه راه به تعویق افتاد. در نهایت به تازگی، آمریکا‌ ظاهرا مذاکرات مخفیانه‌ای را با دولت مادورو آغاز کرد. گرچه خبر دیدارها فاش شد، اما محتوای آن مشخص نشد. بعد از این دیدارها، آمریکایی‌ها اعلام کردند که به برخی شرکت‌ها مانند «انی» و «شورون» اجازه می‌دهند تا فرآورده‌های نفتی را از ونزوئلا صادر کنند منتهی به شرطی که قرارداد مربوطه 6 ماهه باشد و ابتدا مطالبات را پوشش دهد. از این رو جمعه 11 آذر ماه توافقنامه‌ای بین شرکت نفتی شورون و ونزوئلا امضا شد و به نظر می‌رسد این توافقنامه راهی را به روی ونزوئلا برای کاهش تحریم‌ها باز کرده است.»

این کارشناس معتقد است که دولت ونزوئلا این راه را ادامه خواهد داد و احتمالا با مخالفان سیاسی نیز به تفاهم خواهد رسید. حتی ممکن است شاهد تفاهم‌های گسترده‌تری بین ونزوئلا و شرکت‌های بین‌المللی باشیم.

وی درباره دلایل 6 ماهه بودن این قرارداد گفت: «هدف آمریکایی‌ها این است که یک فرصت کوتاه در اختیار ونزوئلا قرار دهند تا آن‌ها را امتحان کنند که آیا مذاکرات سیاسی همراه با مذاکرات نفتی به خوبی پیش خواهد رفت یا خیر؟ اگر مذاکرات به درستی پیش برود، قرارداد به طور موقت برای 6 ماه دیگر نیز تمدید خواهد شد.»

کارشناس مسائل آمریکای لاتین می‌گوید به نظر می‌رسد که این همکاری‌ها برای ونزوئلا دورنمای روشنی خواهد داشت.https://www.scfr.ir/fa/300/30101/147671/%d9%be%d8%b4%d8%aa-%d9%be%d8%b1%d8%af%d9%87-%d9%85%d8%b0%d8%a7%da%a9%d8%b1%d8%a7%d8%aa-%d8%af%d9%88%d9%84%d8%aa-%d9%88%d9%86%d8%b2%d9%88%d8%a6%d9%84%d8%a7-%d8%a8%d8%a7-%d9%85%d8%ae%d8%a7%d9%84%d9%81/