آرمان امروز : با شکل‌گیری جریان اصولگرایی در کشور، این جریان در کنار اصلاح‌طلبان به‌عنوان دو بال متوازن در سپهر سیاسی ایران رشد و حرکت کرد. در آن زمان بدنه اصولگرایی متشکل از چهره‌های شاخص، شناخته‌شده و از بنیانگذاران انقلاب بود که سال‌ها تجربه و فعالیت جدی در عرصه سیاسی داشتند. جریان اصولگرایی اساساً گرایش چندانی به افراط و تندروی نداشت و می‌توان گفت در کنار اصلاح‌طلبان، بر مدار عقلانیت و اعتدال حرکت می‌کرد.
با روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد در جایگاه ریاست‌جمهوری، نشانه‌های افراط و رادیکالیسم در بدنه اصولگرایی نمایان شد. پس از آن نیز جریان پایداری با رویکردی خاص و سخت‌گیرانه، خود را به‌عنوان بخشی از اصولگرایان معرفی کرد؛ جریانی که بر پایبندی غلیظ به احکام اسلامی تأکید می‌کرد.
امروز، پس از فراز و فرودهای متعدد، جریان اصولگرایی در وضعیت تازه‌ای قرار گرفته است. بخش عمده و اکثریت این جریان، دیدگاه‌هایی معتدل، متوازن و عقلانی دارند. این طیف به تفسیر رحمانی از اسلام باورمند است، برای مردم و نظرات آنان اهمیت قائل می‌شود و نوعی قرائت اجتماعی‌تر از اصولگرایی را دنبال می‌کند. در مقابل، گروه اقلیتی نیز وجود دارد که به دیدگاه‌های سخت‌گیرانه و رادیکال پایبند است؛ دیدگاهی که نه در میان عموم مردم و نه حتی در بدنه اصولگرایان، پایگاه قابل توجهی ندارد.
تفاوت رویکردها امروز در ارکان مختلف نظام سیاسی قابل مشاهده است. در قوه قضاییه، قوه مجریه و حتی مجلس شورای اسلامی، اصولگرایانی حضور دارند که با مردم همراهی می‌کنند، به مطالبات اجتماعی توجه نشان می‌دهند و با نگاهی اخلاقی و نرم‌تر عمل می‌کنند. در کنار آنان، گروه‌هایی نیز دیده می‌شوند که نسبت به مردم بی‌اعتنا هستند و نگاه سخت‌گیرانه و غیرمنعطف دارند. با این حال، به نظر می‌رسد گرایش عمومی در بدنه اصولگرایان و افکار عمومی جامعه، همسو با جریان عقلانی و معتدل است.
علاوه بر این، امروز اصولگرایانی قابل شناسایی هستند که در عرصه سیاست خارجی به تجارت آزاد و تعامل بین‌المللی معتقدند و در حوزه فرهنگ، سیاست‌های باز و منعطف‌تری را دنبال می‌کنند؛ رویکردی که حتی می‌توان آن را همسو با دیدگاه اصلاح‌طلبان دانست.
با این تحولات، به نظر می‌رسد ضرورت پیوند و تعامل میان اصولگرایان و اصلاح‌طلبان بیش از گذشته احساس می‌شود؛ پیوندی که می‌تواند بدنه تندرو و رادیکال اصولگرایان را کنار بزند و دوباره همان توازن و تعادلی را ایجاد کند که در دهه‌های گذشته میان این دو جریان سیاسی برقرار بود.
نمونه‌ای روشن از این همگرایی را می‌توان در موضوع برگزاری کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی مشاهده کرد. بخشی از اصولگرایان نیز از این برنامه فرهنگی استقبال کردند؛ اتفاقی که نشان می‌دهد بدنه عقلانی و معقول اصولگرایان در حال نزدیک‌شدن به اصلاح‌طلبان است. چنین روندی می‌تواند بستر شکل‌گیری یک جریان متوسط و معتدل در کشور باشد؛ جریانی که قادر است حرکت‌های لازم در عرصه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را پیش ببرد و مانع غلبه نگاه‌های افراطی در حکمرانی شود.